English
ehsane guestbook (100) Sign guestbook
!!! ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻨﻔﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻨﻔﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﯾﮑﻨﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ “ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ“ﺑﺎ ﺍﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: »ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻋﺮﻭﺱ ﺗﻮ ﻭ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ« ﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ، ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺩﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺭﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻧﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﯾﺮﯾﻨﺶ ﺷﺪ: »ﺑﯿﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﻣﻨﺘﻈﺮﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ« ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﺑﻠﺮﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: »ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺑﺨﺖ ﺷﻮﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ؟« ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﻫﻢ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﺒﯿﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﻣﯽﺷﺪ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮﻝ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﯽ«. .
داستاﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ::: ﭘﺴﺮﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﮔﻔﺖ ﺍﮔﻪﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﻗﻠﺐﺍﺣﺘﯿﺎﺝﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯽﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮﯼﻫﺴﺘﻢﮐﻪﻣﯿﺎﻡﺗﺎﻗﻠﺒﻤﻮﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡﻭﺟﻮﺩﻡﺗﻘﺪﯾﻤﺖﮐﻨﻢ.ﺩﺧﺘﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺗﺎﺍﯾﻨﮑﻪﯾﮏﺭﻭﺯﺍﻭﻥﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ..ﺣﺎﻝﺩﺧﺘﺮﺧﻮﺏﻧﺒﻮﺩ..ﻧﯿﺎﺯ ﻓﻮﺭﯼﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺩﺍﺷﺖ..ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ..ﺩﺧﺘﺮﺑﺎﺧﻮﺩﺵ ﻣﯿﮕﻔﺖ:ﻣﯿﺪﻭﻧﯽﮐﻪﻣﻦﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻤﯿﺬﺍﺷﺘﻢﺗﻮﻗﻠﺒﺘﻮﺑﻪﻣﻦﺑﺪﯼﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻣﻦﺧﻮﺩﺗﻮﻓﺪﺍﮐﻨﯽ..ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦﺑﻮﺩﺍﻭﻥﺣﺮﻓﺎﺕ..ﺣﺘﯽﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻧﻢﻫﻢ ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ…ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖﺯﻧﺪﻩﻧﺒﺎﺷﻢ..ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ… ﭼﺸﻤﺎﻧﺶﺭﺍﺑﺎﺯﮐﺮﺩ..ﺩﮐﺘﺮﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺵﺑﻮﺩ.ﺑﻪﺩﮐﺘﺮﮔﻔﺖﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽﺍﻓﺘﺎﺩﻩ؟ﺩﮐﺘﺮﮔﻔﺖﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪﭘﯿﻮﻧﺪﻗﻠﺒﺘﻮﻥﺑﺎﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡﺷﺪﻩ.ﺷﻤﺎﺑﺎﯾﺪﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﯿﺪ..ﺩﺭﺿﻤﻦﺍﯾﻦﻧﺎﻣﻪﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎﺳﺖ!.. ﺩﺧﺘﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖ.ﺍﺛﺮﯼﺍﺯ ﺍﺳﻢﺭﻭﯼﭘﺎﮐﺖﺩﯾﺪﻩﻧﻤﯿﺸﺪ. ﺑﺎﺯﺵﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﺳﻼﻡﻋﺰﯾﺰﻡ.ﺍﻻﻥﮐﻪﺍﯾﻦﻧﺎﻣﻪﺭﻭ ﻣﯿﺨﻮﻧﯽﻣﻦﺩﺭﻗﻠﺐﺗﻮﺯﻧﺪﻩﺍﻡ.ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢﻧﺎﺭﺍﺣﺖﻧﺒﺎﺵﮐﻪﺑﻬﺖﺳﺮ ﻧﺰﺩﻡﭼﻮﻥﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢﺍﮔﻪﺑﯿﺎﻡ ﻫﺮﮔﺰﻧﻤﯿﺬﺍﺭﯼﮐﻪﻗﻠﺒﻤﻮﺑﻬﺖ ﺑﺪﻡ..ﭘﺲﻧﯿﻮﻣﺪﻡﺗﺎﺑﺘﻮﻧﻢﺍﯾﻦﮐﺎﺭﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡﺑﺪﻡ..ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡﻋﻤﻠﺖ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖﺁﻣﯿﺰﺑﺎﺷﻪ).ﻋﺎﺷﻘﺘﻢﺗﺎ ﺑﯿﻨﻬﺎﯾﺖ( ﻗﻠﺐ ﺩﺧﺘﺮﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖﺑﺎﻭﺭﮐﻨﺪ..ﺍﻭﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻭﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ..ﺍﻭﻥﻗﻠﺒﺸﻮﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.. ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺳﻢ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼﺍﺷﮏﺭﻭﯼﺻﻮﺭﺗﺶﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪ..ﻭﺑﻪﺧﻮﺩﺵﮔﻔﺖﭼﺮﺍ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ…
dostan hamishe dosetoon daram.be yadetoonam ta bad ha khodahafezetoon.badiye azam didin haghetoone khobiye didin kooftetoon beshee.khodafez
thanx dear.
امید!
گفتم خسته ام!
گفتی هرگز ازرحمت خدا ناامید مباشید (زمر ۵۳)
گفتم کسی را ندارم!
گفتی از رگ گردن به تو نزدیکترم (ق۱۶)
گفتم انگار مرا فراموش کردی!
گفتی مرا یاد کنید تا شما را اجابت کنم (بقره۵۲)
گفتم تا کی باید صبر کرد ؟
گفتی و تو چه میدانی؟شاید آن ساعت بسیار نزدیک باشد (احزاب۶۳)
گفتم دلم گرفته!
گفتی باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوید (یونس۵۸)
گفتم خسته ام!
گفتی هرگز ازرحمت خدا ناامید مباشید (زمر ۵۳)
گفتم کسی را ندارم!
گفتی از رگ گردن به تو نزدیکترم (ق۱۶)
گفتم انگار مرا فراموش کردی!
گفتی مرا یاد کنید تا شما را اجابت کنم (بقره۵۲)
گفتم تا کی باید صبر کرد ؟
گفتی و تو چه میدانی؟شاید آن ساعت بسیار نزدیک باشد (احزاب۶۳)
گفتم دلم گرفته!
گفتی باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوید (یونس۵۸)
امشب مي خواهم باهمين قلمي كه اندك جوهري درپس وجودش رخنه كردست از تو بنويسم.ازتويي كه يقين به بودنت باعث شده است چشمهايم رابهتر بگشايم وزيبايي هاي دنياي هستي را كه پيش از اين بصيرت ديدنش را نداشتم ببينم و آنچه را كه در برابر ديدگانم يكي پس از ديگري پديدار مي شوند، آنگونه كه هستند با تمام وجودم درك كنم وبا اندكي مكس به مصلحت وجودشان كما بيش پي ببرم.آري ميخواهم از تو بنويسم،ازتويي كه در اوج بي كسي ها فرياد رسم بودي وبغض هاي خفته در پشت پرده ي نگاهم راپيش از آنكه بشكنند وچشمهايم با نگين هاي شورش گونه هاي سردم را لمس كنند، ديدي و دست پر از مهرت را به صورت غم آلودم كشيدي تا اميدوار شوم به فردايي دوباره و لبخندي زيباتر.اي بهترينم!هرگز از ياد نخواهم برد خنده ي كوچكي كه درآشفته ترين احوال هديه ام ميكني تاشانه هايم يك آن سنگيني بارغمي كه به دوش ميكشند را از ياد ببرد و به من ميفهماني كه چه زيباست زندگي را ساده بگيرم ونگذارم هيچ هم واندوهي، شوق به زندگي را ازمن گرفته و اجبارم دهد تا در برابر افكار نوميد كننده زانو بزنم.قسم به همين قلب كوچكي كه گاهي برايت بي امان ميتپد،انديشه ات آرامش بخش جان و روح بيمار من است ودر لحظه لحظه هاي تنهايي نجات بخش دل خسته و بي تاب من است.اي كه هستي ام ازهستي توست و عشق به تو فزون دهنده ي عشقم به خوانواده و دوستان من است.مي دانم كه خوب مي داني با چه احساسي اين حرفها را از عمق وجود خويش به رو ي تكه كاغذي ميكشانم تا بگويم: چقدر سخت است از احساس گفتن براي كسي كه دل شنوا ندارد و آنچه را كه من ميبينم او نمي بيند و به آنچه كه مي انديشم او نمي انديشد،پس بگذار از تو براي تو بگويم تا خود بشنوم و خود بشنوم وگوش دلم در ميان زمزمه هاي بي معنا وپوچ مردمان ساده انديش كر نشود.اي يكتا ترين دوست!آري دوست! تنها دوستي كه بي تعارف مرا از بدي هايم آگاه وبي منت از زشتي ها منعم ميكندو آيينه ميشود تا با هربار كه ديده به سويش كردم خجل گشته و ره اصلاح پيش گيرم.
خداي من،اي خدايي كه با جان ودل به درددلهاي بي حد من گوش فرا مي دهي وسكوت ميكني تا آنقدر از ناگفته ها برايت بگويم كه خسته شوم و اين چنين در پس اتاق و در كنار دفترمچاله شده وقلم بي جوهرم پس بيافتم و در نهان بر گوشه ي قلبم زمزمه كني، آوا؟بنده ي ديوانه ام،بالاخره آروم شدي؟
خداي من،اي خدايي كه با جان ودل به درددلهاي بي حد من گوش فرا مي دهي وسكوت ميكني تا آنقدر از ناگفته ها برايت بگويم كه خسته شوم و اين چنين در پس اتاق و در كنار دفترمچاله شده وقلم بي جوهرم پس بيافتم و در نهان بر گوشه ي قلبم زمزمه كني، آوا؟بنده ي ديوانه ام،بالاخره آروم شدي؟
delam tanhast delgiram daram hes mikoonam daram bedoone ishgh mimiraam
delam tanhast majbooram faramoshat konam hala ke az cheshmaye to doram to midooni to kheyli vaghte midooni namifahmi ke bi andaze be rahmii
to midooni to kheyli vaghte midooni namifahmi ke bi andaze be rahmii
to midooni nafas gire havaye bi to boodan sakht delgire
to midooni che ghadr shome havaye khoneye mardi ke az roye to mahroome
to midooni to kheyli vaghte midooni namifahmi ke bi andaze be rahmii
to midooni to kheyli vaghte midooni namifahmi ke bi andaze be rahmii
to khuB?